RK Boulevard bood onlangs een kijkje achter de schermen van de parochies in Schoonhoven en Haastrecht (foto: Sint-Barnabaskerk in Haastrecht). Ingewijden lieten weten dat parochianen aan de bel trokken bij het bisdom Rotterdam over kwalijke misstanden rond de ‘Neocatechumenale Weg’, één van de strenggelovige zogeheten ‘nieuwe bewegingen’ binnen de wereldwijde Rooms-Katholieke Kerk, waar hun pastoor Joost van der Mee een rol in speelde. Dit zou uiteindelijk leiden tot zijn gedwongen vertrek. De pastoor kreeg ‘asiel’ in het bisdom Groningen-Leeuwarden, waar hij zich met toestemming van bisschop Ron van den Hout mag wijden aan de promotie van het ‘neocatechumenaat’, zoals de organisatie ook wel wordt genoemd. De informanten die een boekje open deden over wat er zich afspeelde, onthullen hieronder meer details over problemen met de neocatechumenale gemeenschappen in hun parochies.
Vanwege het besloten karakter van het neocatechumenaat is het lastig exacte informatie te krijgen over aantallen. Voor zover bekend zijn in Schoonhoven en Haastrecht twee neocatechumenale groepen actief, met ook deelnemers uit Gouda, Zoetermeer, IJsselstein en Nieuwegein. De ene telt dertig leden, de andere twintig. Francesco Paloni, redacteur van het Katholiek Nieuwsblad, is verantwoordelijk voor de grootste gemeenschap. Zijn ouders kwamen in de jaren tachtig met hun kinderen uit Italië naar Nederland, uitgezonden als ‘missiegezin’ door het neocatechumenaat. Francesco draait met vrouw en kinderen mee in de groep. Zijn oudste broer Massimo werd in 2004 met zijn gezin door het neocatechumenaat naar Nederland gezonden. Hij en zijn echtgenote waren voor de Neocatechumenale Weg toehoorders bij de bisschoppensynode over het gezin die 2015 in Rome plaatsvond. De parochianen die RK Boulevard benaderden hebben ronduit slechte ervaringen met de zeer behoudende neocatechumenale groepen. Deze kennen een vast stramien van samenkomsten. Een eucharistieviering op zaterdagavond, een doordeweekse woordviering en een maandelijkse dag. De harde kern wordt gevormd door vaak zeer kinderrijke missiegezinnen uit Italië, Spanje en Mexico. Vieringen hebben een eigensoortige liturgie volgens de instructies van de stichter, Francisco José Gómez de Argüello Wirtz (ook wel bekend als ‘Kiko’), over wie met groot ontzag wordt gesproken. De leden beschouwen zichzelf als uitverkorenen met de opdracht om het evangelie te verkondigen aan hen die van de kerk zijn afgedreven, zo is te lezen in de statuten. Het neocatechumenaat ‘werft’ vooral door middel van ‘catechese’. Hierdoor worden parochianen onttrokken aan de parochiegemeenschap, want het is de ervaring in Schoonhoven en Haastrecht dat wie zich aansluit bij het neocatechumenaat doorgaans niet meer naar de reguliere vieringen in de parochiekerk komt.
Het steekt parochianen in Schoonhoven en Haastrecht dat de activiteiten van het neocatechumenaat zich onttrekken aan het parochiële leven, terwijl er wel veel gebruik wordt gemaakt van de kerkgebouw en parochiehuis. Pottenkijkers zijn niet welkom. De kerktelefoon wordt uitgeschakeld en er zijn geen live-uitzendingen. De financiën van het neocatechumenaat zijn totaal ondoorzichtig. Collectes tijdens vieringen blijven binnen de eigen groep en bereiken niet de penningmeester van de beide parochies. Leden van de gemeenschap worden geacht tien procent van hun inkomen af te staan aan het neocatechumenaat. Onder het bewind van pastoor Van der Mee werden neocatechumenale gebruiken aan parochianen opgedrongen zoals speciale boetevieringen en een zeer uitbundige viering van Palmpasen. Het gevolg was dat gelovigen weg bleven. Ook de jaarlijkse oproep om catechesebijeenkomsten van het neocatechumenaat bij te wonen viel steeds slecht in de parochie. Temeer omdat Van der Mee deze verplicht stelde als een vorm van huwelijksvoorbereiding, of voor jonge ouders als voorbereiding op doopsel en vormsel. Kortom: de ‘missionarissen’ van het neocatechumenaat zijn uiteindelijk vreemdelingen gebleven in Schoonhoven en Haastrecht. Van integratie in de parochie is geen enkele sprake want in hun optiek zijn de bestaande kerkstructuren ten dode opgeschreven en is er enkel toekomst voor het neocatechumenaat. Alleen hun weg leidt tot heil.
De activiteiten van de Neocatechumenale Weg (rechts: logo van de beweging) worden door Joost van der Mee financieel ondersteund met de ‘Stichting Familie van Nazareth‘. Het bestuur hiervan bestaat uit vijf leden van het neocatechumenaat, onder voorzitterschap van Van der Mee, die tevens voorzitter is van de ‘Stichting Levende Kerk‘. In de doelstelling hiervan staat nergens dat deze het neocatechumenaat ondersteunt. Wel worden andere doelen opgesomd. Secretaris is Sara Torres, echtgenote van Francesco Paloni. Diens vader, Oreste Paloni, is penningmeester. Het financieel jaarverslag over 2020 vermeldt onder ‘verstrekte giften’ dat er 17.500 euro naar de Stichting Familie van Nazareth ging. Betrouwbare bronnen in de parochie laten weten dat pastoor Van der Mee op slinkse wijze de kas van de RK Stichting Levende Kerk spekte door onder meer geld voor misintenties, giften en collecte-opbrengsten te verdelen onder een aantal ‘gevers’, met het verzoek de bedragen als ‘gift’ over te maken naar de stichting. De stichting heeft een ANBI-status en de giften zijn dus aftrekbaar van de belasting. Met deze constructie pleegden de gevers in feite belastingfraude.
RK Boulevard heeft in het vorige bericht aangegeven dat alle misstanden in Schoonhoven en Haastrecht uitvoerig door parochianen werden gecommuniceerd met het bisdom Rotterdam. Opvallend is dat bisschop Hans van den Hende in een brief aan de parochianen in Schoonhoven en Haastrecht waarin het vertrek van pastoor Van der Mee wordt aangekondigd, het volgende schrijft: “De gemeenschap van de Neocatechumenale Weg in uw parochie zal vanuit de eigen beweging door een priester worden begeleid. Deze taak zal niet worden vervuld door de waarnemend pastoor en de uiteindelijke opvolger.” Van de nieuwe benoemde pastoor Dick van Klaveren, die er naast zijn functie als zielenherder van de zes locaties tellende parochie Sint Jan de Doper van Gouda en omstreken met Schoonhoven en Haastrecht dus twee parochies bij kreeg, is uit de wandelgangen bekend dat hij niets van het neocatechumenaat moet hebben. Dat mag in ieder geval een opsteker heten voor de gelovigen die zoveel hebben geleden onder Van der Mee en zelfs voor vieringen zijn uitgeweken naar andere parochies. Niet alleen de bisschop van Rotterdam, maar ook bisschop Ron van den Hout van Groningen-Leeuwarden heeft nadrukkelijk geregeld dat de neocatechumenale gemeenschap in zijn bisdom enkel een beroep kan doen op eigen priesters, onder wie Joost van der Mee en twee geestelijken uit het bisdom Roermond die sinds kort als diocesane priesters actief zijn in het noordelijke diocees, waar ze een betaalde functie hebben in dienst van twee parochies. Van der Mee wordt financieel niet door het bisdom ondersteund. Beide bisschoppen hebben dus wijselijk lering getrokken uit de ontwikkelingen in Schoonhoven en Haastrecht, dankzij de alertheid van bezorgde parochianen. Hopelijk is dit ook een wake-up call voor hun ambtgenoten in de kerkprovincie om het neocatechumenaat met argusogen te bekijken, want bij zo’n wereldvreemde eend in de bijt ligt sektarisme op de loer, zoals RK Boulevard eerder betoogde. En op sektarische clubjes zit weldenkend katholiek Nederland helemaal niet te wachten.
RK Boulevard 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.